23. Nalot rodziców.

*James*

Od incydentu z Harrym minął tydzień. Emma uspokoiła się. Nie zamierzałem jednak tego tak zostawić umówiłem się więc na spotkanie z prawnikiem. A właściwie prawniczką, jedną z najlepszych w mieście. Postanowiłem także pójść na to spotkanie sam, aby nie dodawać Emmie kolejnych stresów. Na razie jednak musiałem zapomnieć, a przynajmniej udawać że nic się nie stało gdyż mieli przyjechać do nas nasi rodzice. Stresowałem się tą wizytą, zwłaszcza że moi jeszcze o niczym nie wiedzieli. Byłem jednak pewien że ucieszą się gdyż zawsze chcieli mieć wnuki a ja byłem ich jedynym dzieckiem. I miałem rację. Moi rodzice byli wręcz szczęśliwi gdy się o tym dowiedzieli. Oferowali nam pomoc przy dziecku i zarezerwowali sobie dwa tygodnie gdy maluszek się urodzi aby mogli z nim pojechać na wakacje. Rodzice Em zareagowali też dość przychylnie niż podczas pierwszej wizyty Emmy choć może udawali przed moimi rodzicami aby wzbudzić ich zaufanie. Postanowiłem nie wzburzać i tak napiętej atmosfery i wyrzucić to z głowy. 

Właśnie schodziłem na dół po sok dla Emmy, gdy usłyszałem rozmowę.

-A może pójdziemy sprawdzić co oni tam robią?- zapytał Henry,tato Emmy.

-Daj spokój! Co mieli zrobić to i tak już zrobili!- zganiła go moja mama, Adele. 

Zignorowałem z napoju i wróciłem na górę aby opowiedzieć o tym co usłyszałem mojej ukochanej. Oczywiście obydwoje byliśmy lekko zaskoczeni tym że rodzice chcą nas kontrolować w naszej sypialni. Przeleżeliśmy w łóżku cały dzień gdyż rodzice dziś zajmowali się posiłkami. Wreszcie zawołali nas na kolację. Emma wstała i wtedy zagadnąłem:

-Kochanie, nie zauważyłem jak już ci brzuszek urósł. 

-No wiem. Ale nie musisz mi wypominać że przytyłam!- oburzyła się i powędrowała zarzucić coś na siebie.

Gdy schodziliśmy do jadalni usłyszeliśmy fragment rozmowy:

-Musimy się  Helen zabrać za to obydwie bo oni to...- mówiła moja mama do mamy Em

- Ci młodzi nie mają talentu organizacyjnego, nie będą potrafili dobrze zorganizować ślubu i wesela. 

W tym momencie weszliśmy a Emma zagadnęła:

-O czyim ślubie i weselu rozmawialiście?

- Co to za pytanie córeczko, o waszym.- powiedział z entuzjazmem jej tata. 

Oboje spojrzeliśmy na siebie z ogromnym zdziwieniem. Brunetka zaczęła lekko krztusić się napojem a ja zapytałem:

-O czym?

-James, proszę cię. Nie mów że nie chcecie brać ślubu.- zganiła mnie moja mama i piorunującym wzrokiem na mnie spojrzała

-Ale no oczywiście że chcemy tylko po porodzie, bo na razie nie zmieściłabym się w żadną suknie i w ogóle.- tłumaczyła nas Emma.

Wreszcie gosposia przyniosła jedzenie i zaczęliśmy kosztować tego co przyrządziły nasze mamy. Ugotowały same warzywa, zero jakichkolwiek dodatków, prawie zero przypraw. Widziałem skwaszoną minę Em gdy musiała to jeść. 

-A dlaczego same warzywa?- zapytała moja ukochana.

-No skarbie jak to dlaczego?- zganiła ją Adele, moja matka.- Ty musisz o siebie dbać, zero przypraw, żadnych konserwantów, sama natura a najlepiej tylko warzywa i nic więcej. A i pamiętaj żadnych słodyczy.

Po raz kolejny tego wieczoru zapadła piorunująca cisza. Pod stołem znalazłem rękę Emmy i uścisnąłem ją aby dodać jej wsparcia. Popatrzyliśmy tylko na siebie i uśmiechnęliśmy się...

*Emma* 

Przy stole panowała dość drętwa atmosfera. Jeszcze to jedzenia, okropne. Myślałam że zaraz puszczę tam pawia. Dobrze że był ze mną James. Bez niego chyba bym nie przetrwała. I jeszcze ta gadka o ślubie. Przecież ja potrafię zaplanować własny ślub, do jasnej cholery. Czy one muszą się we wszystko wtrącać? Najgorsze było to że Maslow jutro pójdzie sobie do pracy i zostawi mnie z nimi samą. Nie przeżyję. 

Siedzieliśmy nadal w milczeniu w końcu Mark, tato Jamesa odezwał się:

-A jak chcecie dać na imię dziecku? 

Po tych słowach rozegrała się prawdziwa dyskusja między naszymi mamami. Wymyślały przeróżne imiona dla NASZEGO dziecka. 

-Emma, a ja bym cię prosiła że jak będzie chłopczyk to że to był Romeo lub Edwin...Albo nie, dajcie mu Joseph, po dziadku Jamesa.- prosiła Adele, mama Jamesa. 

-A jeżeli dziewczynka to  koniecznie Mariah! Koniecznie kochanie.- moja mama wtrąciła swoje trzy grosze. 

-Dobrze kochani- zaczął mój ukochany.- Rozważymy wasze propozycje a na razie Emma jest bardzo zmęczona i musi się położyć aby nie zaszkodzić Josephowi lub Mariah. No to dobranoc.

PO tych słowach poszliśmy do siebie ale nadal słyszeliśmy ich śmiechy. Gdy weszła zamknęłam drzwi na klucz i runęłam na łóżko.

-Słyszałaś to? Joseph, Mariah... Skąd oni to wzięli?- zapytał ironicznie Maslow.

-Chyba sprzed wojny. Ale nie martw się maluszku.- wróciłam się do dziecka.- My wymyślimy ci ładniejsze imię. 

James położył się obok mnie i zaczął głaskać mnie po brzuszku co jakiś czas składając na nim delikatne pocałunki. 

-A co myślisz o tym ślubie?- zagadnęłam.

Wtedy Jamie wstał, podszedł do szuflady i wyjął z niej malutkie czerwone pudełeczko. Podniosłam się i zaciekawiona spojrzałam na niego. On uklęknął na jedno kolano i zapytał:

-No to jak... Wyjdziesz za mnie, skrbie?

Ze łzami w oczach odpowiedziałam:

-Oczywiście że tak. 

Po tych słowach James nasunął mi na palec cudowny pierścionek i czule pocałował. Gdy oderwaliśmy się od siebie zagadnęłam:

-Tego bym się nie spodziewała. Jestem bardzo szczęśliwa. Kocham cię.

-Ja ciebie też. Nawet nie wiesz jak bardzo... 

___________________________________________

Podobały wam się oświadczyny Jamesa? Nikt się nie spodziewał? Czy rodzice dadzą narzeczonym spokój? Jakie relacje mogą połączyć Jamesa z panią prawnik? O tym wkrótce.

Tych oświadczyn nie spodziewaliście się. Tak jakoś mi wpadły na myśl i są. 

Nareszcie zmieniłam ten wygląd bo tamten był nie za fajny :( Mam nadzieję że każdemu się spodoba :)

____________________________________

Moje mordeczki założyły bloga. Link:  http://some-things-take-time-blog.blogspot.com/ 

Nie jest to blog z opowiadaniami ale uważam że pomysł jest twórczy i kreatywny. Mają sporo pomysłów, mają pasje i są ambitne a to jest najważniejsze. I tu z mojej strony prośba. Gdybyście mogli zerknąć i skomentować byłoby mi i im niezmiernie miło :) 

buziaki :*