43. Niespodziewana wizyta.

*Emma* 

 Byłam niezwykle szczęśliwa że mam poród za sobą i nareszcie mogę przytulić mojego Maxa. Był naprawdę przesłodkim i kochanym maluszkiem. Mogłem wpatrywać się w niego godzinami. Był tak podobny do... No właśnie. Miał trochę mojej urody, ale ciężko mi było powiedzieć do którego jest podobny? Do Jamesa? Czy może do Harrego. Sama już się w tym gubiłam. Postanowiłam więc zrobić testy DNA i mieć pewność. 

 Tego dnia w szpitalu odwiedziła mnie Laura z Zaynem. Obydwoje oczywiście byli pod wrażeniem Maxa. Cieszyłam się że Laura jest szczęśliwa i nie przepłakuje już całych dni. Była w świetnym humorze i tryskała radością naokoło. 

-Ale on jest słodki.- Rozpływała się blondynka.- Taki podobny do ciebie. Ale oczka to ma po Jamesie. 

-No właśnie.. Stwierdziłam że zrobię te cholerne badania i będę mieć stuprocentową pewność, kto jest ojcem małego.- Powiedziałam pewnie. 

-Myślę że to jest dobry pomysł. Wiesz, takie rzeczy prędzej czy później i tak wychodzą na światło dzienne. 

-Ale z drugiej strony jeżeli to Harry będzie ojcem Maxa to nie będzie łatwo. Wiesz z jednej strony nie chcę zostawiać Jamesa i nie zrobię tego, a z drugiej jeżeli dziecko ma dwóch tatusiów to zwykle nie kończy się to dobrze...

-Na pewno jakoś się ułoży.- Zapewniała.- Prawda maluszku?- Uśmiechnęła się do Miśka i podała mu palec, który on dość mocno ścisnął. 

Przyjaciółka posiedziała u mnie prawie do samego wieczora. Miałyśmy tyle tematów do obgadania, mimo iż nie widziałyśmy się zaledwie dwa dni. Wieczorem, gdy Laura z Zaynem wyszli, James także się zmył, a Max poszedł spać siedziałam na łóżku i czytałam książkę. Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi. Zanim zdążyłam zareagować w drzwiach stanął Harry z bukietem róż i pluszowym misiem. 

-Mogę?- Spytał niepewnie. 

-Pewnie, wchodź. I tak będziemy musieli kiedyś o tym pogadać. 

-Jak tam twoje dziecko?- Jakby przeskoczył na inny temat, unikając rozmowy. 

-Max. Wszystko w porządku. Przed chwilą poszedł spać... Harry, posłuchaj. Podjęłam decyzję że wykonamy testy na ojcostwo i to jak najszybciej. Chce wiedzieć na sto procent, który z was jest ojcem. 

-Ciesze się że podjęłaś taką decyzję.- Odpowiedział i oboje zamilkliśmy. 

 Siedzieliśmy tak przez dłuższą chwilę, beznamiętnie gapiąc się w ściną aż w końcu spojrzeliśmy sobie w oczy. Moja twarz zaczęła niebezpiecznie zbliżać się do niego. Po chwili złączyliśmy nasze usta w wyjątkowy namiętnym pocałunku. Style objął mnie w talii a ja zarzuciłam mu ręce na szyję. Tęskniłam za jego pocałunkami. Całował inaczej niż James... No właśnie! James! Co ja wyprawiam!Jak poparzona oderwałam się od ust Harrego i powiedziałam:
-Sorry, nie powinnam.
-Ale mi się podobało.- Odpowiedział zadowolony Styles i zaczął się do mnie zbliżać.
Gdy spojrzałam w jego oczy, nie byłam w stanie mu się oprzeć. Było w nich coś takiego... Hipnotyzującego. Ponownie złączyliśmy nasze usta w pocałunku. Przez myśl przeszło mi tylko aby James się o niczym nie dowiedział, jednak po chwili oddałam się w całości pocałunkowi. Przerwałam pocałunek i wypaliłam:
- Harry, nie stop! Nie możemy tego robić!
-Ale ja cię kocham!
-Ale ja kocham Jamesa. I zawsze będę go kochać...

 *Zayn* 

 Dziś była pierwsza rocznica naszego pierwszego spotkania. Pamiętam to jakby to było przed momentem. Od tamtego momentu byłem najszczęśliwszym facetem na świecie. Znalazłem tą jedyną z którą chciałem spędzić resztę życia. Do szczęścia brakowało nam tylko dzieci. 

 Właśnie szykowaliśmy się do wyjścia na kolację. Zarezerwowałem stolik w najekskluzywniejszej restauracji w mieście. Chciałem żeby ten wieczór był idealny. Gdy kończyłem układać włosy do łazienki weszła gotowa Laura. Miała na sobie małą czarną, włosy lekko podkręcone, delikatny makijaż i seksownie czerwone usta. Spojrzałem na nią i lekko zachrypniętym głosem skomplementowałem: 

-Wyglądasz bardzo seksi. 

-Dziękuję. Ty też.- Puściła mi oczka i wyszła do kuchni. 

Poszedłem do salonu i usiadłem na kanapie. Po chwili Laura zawołała z kuchni: 

-Na którą mamy? 

-19!- Odkrzyknąłem i wróciłem do bezsensownego wpatrywania w ścinę. 

Po chwili usłyszałem dzwonek do drzwi. Zanim jednak się pofatygowałem podnieść z kanapy, moja ukochana była już przy drzwiach. Nie zwracałem uwagi na to kto przyszedł do momentu aż nie usłyszałem słów Laury: 

-Miałeś się już więcej nie pojawiać w moim życiu! Przez ciebie spotkało mnie wszystko co najgorsze! Nienawidzę cię! 

-Ale ja cię kocham.- Odpowiedział przybysz zapłakanym głosem. 

To wyznanie na tyle mnie zdenerwowało że podniosłem się z kanapy i podszedłem do drzwi. W progu zobaczyłem nieznanego mi gościa oraz stojącą naprzeciwko niego roztrzęsioną i zdenerwowaną Laurę. Objąłem ją delikatnie i zapytałem: 

-Co się stało kochanie? 

-Nie ni...

-Laura ty się z nim zadajesz?!- Przerwał jej nasz gość.- Nie sądziłem że lecisz na kasę. Jestem chłopakiem Laury, Zack. A ty kim jesteś?!- Zwrócił się do mnie 

- Mam wrażenie że mnie poznajesz. Zayn, jestem MĘŻEM LAURY.- Przedstawiłem się kładąc nacisk na ostatnie słowa. 

-Zobaczysz, jeszcze do mnie wrócisz! Jeszcze będziesz błagać o wybaczenie, ty mała suko!- Odgrażał się Zack. 

W tym momencie Laura nie wytrzymała. Wyrwała się z moich objęć i uciekła do toalety. Ja tymczasem rzuciłem się na jej byłego. Przyparłem go do ściany i wysyczałem przez zęby: 

-Jeszcze raz się tu pojawisz, a przekonasz się czy da się chodzic na połamanych nogach!

Puściłem go i zatrzasnąłem za sobą drzwi. W tym momencie usłyszałem dźwięk rozbijanego lustra. Przeraziłem się i podbiegłem do drzwi łazienki. Zacząłem pukać i mówić:
-Laura, skarbie, otwórz mi. Proszę porozmawiajmy.
Odpowiedział mi tylko jej cichy szloch.
-Jeżeli mi nie otworzysz to wyważę te drzwi. Czekam 30 sekund.- Zagroziłem i w myślach zacząłem odliczać.
Nie doczekałem nawet połowy zamierzonego czasu, gdyż moja ukochana przekręciła zamek a ja energicznie otworzyłem drzwi. Zobaczyłem że pochyla się nad umywalką a jej dłoń jest cała we krwi. Rozwaliła lustro ręką? Prawdopodobne, gdyż była dość mocna jak na tak małą osóbkę. Podszedłem do niej i przytuliłem ją mocno.
-Gdzie jest apteczka?- Spytałem po chwili, gdy już się troche uspokoiła.
Wyciągnąłem czerwone pudełko i starannie opatrzyłem jej rękę. Gdy już to skończyłem zabrałem ją do sypialni. Posadziłem na łóżku i bardzo mocno przytuliłem.
-To było tuż przed poznaniem ciebie. Chodziłam z Zackiem i byliśmy naprawdę szczęśliwi.- Sama z siebie zaczęła opowiadać.-Kochałam go. Chciałam z nim spędzić resztę życia aż pewnego dnia dowiedziałam się o nim całej prawdy. Okazało się ze ćpa. I ma spore długi, które ja miałam spłacić.. I nie chodziło w tym spłacaniu o pieniądze. Chciał mnie tak po prostu oddać jakiemuś gościowi w zamian za skreślenie długu. Byłam przerażona... Uciekłam od niego... Ale nie na długo. Okazało się że jestem w ciąży. Gdy mu o tym powiedziałam, dosypał mi tabletek wczesnoporonnych do napoju i... Straciłam dziecko... Był to dla mnie cios. Potem wróciłam tu do LA, gdzie rozpoczęłam swoją karierę, a potem do Londynu no i wtedy poznaliśmy się i to właściwie koniec...
-O Boże, kotku. Ja nie wiem co powiedzieć.-Przytuliłem ją.- Zabiję go. On musi tego pożałować. Skrzywdził cię i nieważne kiedy to było! Skrzywdził najważniejszą osobę w moim życiu.
-Tak, tylko że on napisał mi sms'a że jeżeli się z tobą nie rozstanę to cie zabije! Zayn... To dla twojego dobra...- Podniosła się jednak ja ją zatrzymałem.
-Nie! Nie ma mowy o żadnych rozstaniu. Kocham cię i nie pozwolę ci odejść. Może mnie zabić, przynajmniej do końca będę z tobą. Jesteś dla mnie wszystkim, rozumiesz? Kochanie...
_____________________________
Zszokowani? Zack spełni swoją groźbę? Laura zostawi Zayna, mimo jego prostestu? Co z Harrym i Emmą? Emma naprawde nic do niego nie czuje? Więc dlaczego go pocałowała?

Hejoo :*
Dziś publikuje rozdzial z telefonu. Na szczescie napisałam go już wcześniej i nie musiałam sie męczyć.
No i delikatnie zaleciało grozą. To dopiero początek :). A co do Maxa, nie martwcie sie Harry nigdy i nigdzie go nie porwie. Możecie spać spokojnie :)
#byledopiatku #i #czekamna27lipca
buziooole :* :*