24. Prawdziwe szczęście

*Emma*

Wreszcie minął ten okropny tydzień i nasi rodzice wyjechali. Gdy wyjeżdżali była to jedna z najlepszych chwil w moim życiu. Oczywiście kochałam ich, jak to rodziców ale ta ich nadopiekuńczość była już nie do zniesienia. Wreszcie zostaliśmy sami. Mogliśmy swobodnie rozmawiać bez obawy o to  że KTOŚ nas podsłucha. Tym kimś była niestety moja matka. Niby udawała że nie przeszkadza jej James a gdy byłyśmy same wytykała mu jakieś niestworzone błędy. W tamtych chwilach wyłączałam się z rozmowy i wychodziłam. Czy ona nigdy nie zaakceptuje tego że my się kochamy? A na domiar złego myślała że nic nie wiem o jej grzeszkach. I dobrze. Niech tak dalej myśli ale wysunę jej zdradę na światło dzienne w najmniej odpowiednim momencie. Nie chciałam tego robić teraz z uwagi na mojego tatę. Był bardzo szczęśliwy z tego że będzie dziadkiem i okazywał to na każdym kroku. To byłby dla niego cios. 

Tego wieczoru James pakował się do wyjazdu. Miał do załatwienia kilka spraw w związku z filmem w którym ma zagrać. Nie byłam zbytnio zadowolona gdyż przez to musiał polecieć do Las Vegas. Wiedziałam jednak że robi to dla nas, więc odpuściłam. Nie chciałam zostawać w tym dużym domu sama, ale co poradzić. Gdy weszłam do garderoby Maslow kończył pakować swoje rzeczy. Oparłam się o framugę drzwi i westchnęłam tak aby zwrócić na siebie jego uwagę. 

-No wiem że nie chcesz żebym wyjeżdżał. Jeszcze pojutrze masz wizytę u ginekologa na której mnie nie będzie.- posmutniał.

-Myślisz że ja chcę? Wiem że robisz to dla nas ale za dużo pracujesz. Zwolnij tempa. 

-No niby mamy sporo oszczędności ale wolę teraz popracować a po porodzie zrobię sobie pół roku przerwy i zajmę się wami.- na to uśmiechnęłam się. 

-Nie mogę już się doczekać porodu.- powiedział podekscytowany i podszedł mnie przytulić.

-Dlatego ze chcesz zobaczyć nasze dziecko czy wiedzieć czy to będzie chłopczyk czy może dziewczynka?- zaśmiałam się. 

-Szczerze?- w odpowiedzi pokiwałam twierdzącą głową.- I jedno i drugie.

Poszłam do salonu i usiadłam na sofie. W tym czasie James przyniósł mi sok pomarańczowy a sobie lampkę wina i usiedliśmy w milczeniu. 

-Wiesz, byłem u prawnika i zaniosłem ten sok do którego rzekomo Harry dorzucił ci tabletek.

-I?- zapytałam niepewnie.

-I nici z tego. W soku nie wykryto żadnych podejrzanych substancji a dodatkowo pani prawnik skontaktowała się z Amelią która wszystkiemu zaprzeczyła.- poirytował się James.

-A więc o to jej chodziło. Ona jest okropna. A już myślałam że sie zmieniła. Wiesz James to trochę moja wina. Nie roztrząsajmy tej sprawy proszę. Chcę się teraz uspokoić, ogarnąć i zapomnieć. Obiecasz mi że postarasz się to zostawić?- powiedziałam błagalnie.

Przez chwilę na twarzy Jamesa widziałam irytację i zdenerwowanie, jednak po chwili odpowiedział:

-No dobrze. Obiecuję. Ale ty obiecaj że nigdy już nie spotkasz się z Harrym.

-Obiecuję.- odpowiedziałam szczerze. 

-A co robimy z sprawą twoich rodziców?

-Wiesz...- urwałam i nie dane było mi dokończyć gdyż usłyszałam dźwięk dzwonka.

*Laura*

Ostatni okres w moim życiu był okropny. Nie układało nam się z Zaynem. Przez cały czas się kłóciliśmy. Nie umieliśmy normalnie porozmawiać bez krzyku a każda próba kończyła się porażką. Zayn wychodził na miasto a ja zalewałam się łzami. Miałam mętlik w głowie. Może on faktycznie nie jest taki za jakiego go miałam? A może to ze mną jest coś nie tak? 

Dzisiejszego wieczoru nasza kłótnia weszła na znacznie wyższy poziom. Zayn wrócił do domu totalnie pijany i od tego się zaczęło. Skończyło się na wypominaniu sobie błędów. Oczywiście strzeliłam go w twarz i wykrzyczałam w emocjach że go nienawidzę. Pobiegłam na górę i zaczęłam pakować swoje rzeczy. Spakowałam tylko część. Po resztę zamierzałam wrócić gdy emocje trochę opadną. Wyszłam z mieszkania. Był już późny wieczór. Po dłuższym namyśle stwierdziłam że pójdę do Em. Ona na pewno mi pomoże. Zamówiłam taksówkę i udałam się pod jej dom. Stanęłam przy furtce i zadzwoniłam domofonem. Po chwili otworzył mi James. Gdy zobaczył mnie zapłakaną zaczął wypytywać co się stało. Postanowiłam opowiedzieć im to w środku. Gdy weszłam do salonu cała zapłakana Emma od razu pobiegła i zapytała:

-Kochana, co się stało?

Przytuliła mnie na pocieszenie a brunet poszedł zrobić mi herbaty na ogrzanie. Gdy wrócił i podał mi kubek zaczęłam:

-Nie wiem co się między mną a Zaynem dzieje. Cięgle się kłócimy. Nie rozmawiamy normalnie ze sobą. Każda rozmowa zamienia się w prawdziwą kłótnie. Po tym są łzy, nieprzespane noce. Nie wiem co robić.- zapłakałam. 

-O co wam poszło?- spytał James.

-Właściwie to o wszystko, o ślub, kolegów, alkohol, wypominanie błędów. Wszystko, taka wybuchowa mieszanina problemów, kumasz?

Oboje przytaknęli i po tym zamilkliśmy. Ja kończyłam  pić moją herbatę a Emma nad czymś intensywnie myślałam. Po chwili przypomniałam sobie o jednym.

-Mam prośbę. Mogłabym u was zostać kilka dni?- spytałam wręcz błagalnym tonem. 

-No jasne, to chyba oczywiste. - odparła pokrzepiająco Em.

-Tak, wyjeżdżam na kilka dni więc będę nawet spokojniejszy jeżeli mała zostanie z kimś.- powiedział James a po wypowiedzeniu słowa ''mała'' oberwał od brunetki poduszką.- Poproszę gosposię aby ci pościeliła w gościnnym.- dodał i zniknął w ciemnym korytarzu.

-Jak ty się w ogóle czujesz, kochana?- spytałam Emma spoglądając na jej brzuszek.

-Weź, wspaniale. A i jak ci coś powiem to nie uwierzysz.- uśmiech Emmy z każdym słowem powiększał się i nie czekając na moją odpowiedź wykrzyczała.- James mi się oświadczył!

-O Boże, to wspaniale, gratuluję kochana.- przytuliłam przyjaciółkę i spojrzałam na jej pieścionek wysadzany diamentami.- Jakie cudo. Musiał sporo kosztować. 

W tym momencie do pomieszczenia wszedł Maslow i powiedział:

-Słychać was w całym domu. Laura masz ju pościelone. 

-Ok, to pójdę się przespać zostawię was samych. Który to pokój?

-Wchodzisz na piętro, potem w prawo i drugie drzwi. 

Powiedziałam im tylko dobranoc i wyszłam w pomieszczenia. Westchnęłam ciężko. Jacy oni są szczęśliwi. Zaręczyli się, za niedługo ma się urodzić ich dziecko. Szkoda że ja nie mam takiego szczęścia w miłości

______________________________________________________________

Czy przyszli rodzice dobrze robią że odpuszczają Harremu? Co może się stać podczas nieobecności Jamesa? Czy Laura dogada się z Zaynem? Czy może to koniec świetnie zapowiadającego się związku? O tym w kolejnych rozdziałach.

Hejo :)

Ale dawno nic nie pisałam, ale to w sumie lepiej bo taką dziś wene miałam że rozdział napisałam w przeciągu godziny a zwykle zajmuje mi to nieco dłużej. Takie przerwy jednak dobrze na mój mózg wpływają. Dziś miałam sprawdzian z mózgu z biologi :( a jutro bd tym mózgiem na chemii ruszać czego bardzo nie lubię :(

na dziś tyle, zmykam do nauki, buziaki pa :*